top of page

THUISLAND 2.0

Honderdduizenden vluchten dagelijks van het geweld in hun land. Ze ontvluchten niet alleen de omstandigheden waarin ze leefden, maar laten ook vrienden en familie achter. Ze ondernemen een helse tocht naar Europa op zoek naar geluk, naar een betere wereld.

 

Waarom laten ze hun vrienden en familie achter? Hoe houden ze contact? Is contact zelfs mogelijk? Houdt de band met hun land van herkomst de hoop op een mogelijke terugkeer levend?

 

Ieder van hen heeft een uniek verhaal. Via deze weg geven we de vluchtelingen een stem. Klik op de afbeelding hiernaast en ontdek de kaart met portretten van een reeks vluchtelingen uit verschillende landen.

Mijn bijdrage

- Concept Thuisland 2.0

-"Met die regering aan de macht kan de situatie in Irak nooit verbeteren"

- "Die villa komt later wel, leven is nu het belangrijkste"

- Researchdossier

Lees hieronder alvast een van de stukken die ik voor dit project schreef.

 “Toen mij werd verboden om te dansen wist ik dat ik moest vertrekken. Mannen kwamen mij met geweld vragen hoe ik durfde te dansen want ik was toch moslim? Ik heb toen gezegd dat ik niemand kwaad deed door te dansen. Ik dans voor mezelf, niet voor hen. Drie dagen later zijn ze naar mijn huis gekomen om mij te verbieden nog te dansen. Dat was het moment waarop ik dacht: “Foert, ik wil doen wat ikzelf wil, ik wil niet luisteren naar iemand die mij gaat vertellen hoe ik mijn leven moet leiden. Ik wil vrij zijn.”

Mensensmokkelaar

Ik speelde voetbal in Irak, waardoor we vaak reisden naar andere landen voor matchen op kosten van de voetbalploeg en in de zomer zijn we naar Frankrijk gegaan voor zo’n wedstrijd. Dat was toen mijn kans, van daaruit heb ik de grens met België overgestoken, in de auto van een mensensmokkelaar. Mijn ouders en twee zussen heb ik achter moeten laten in Irak.

Dankbaar

Mijn familie wist van mijn plannen. Zelf zouden ze ook graag naar hier komen, iedereen wil dat, maar dat is te duur. Ik bel elke week met hen als ik kan, al is het maar om gewoon even ‘hallo’ te zeggen. Want het zijn zij die je aanmoedigen om te blijven doorzetten, in school, in sport… Natuurlijk is het moeilijk om hier alleen te zijn, alles is moeilijk aan leven in een nieuw land. Maar ik krijg hier veel meer dan ik ooit zou krijgen in een Arabisch land, dus ik ben alleen maar dankbaar.

 

 

Mijn vrienden in het opvangcentrum zijn nu mijn familie hier. Ik zoek de Iraakse gemeenschap ook niet speciaal op. Natuurlijk is het altijd leuk om iemand van Irak tegen te komen want dat schept wel een band. Maar een vriend is een vriend. Mijn vrouw moet later ook niet afkomstig zijn uit Irak of een ander Arabisch land, zolang ze maar van me houdt om wie ik ben.

Moest ik nu nog in Irak zijn, zou ik nog steeds op school zitten en voetballen. Ik heb heel mijn leven lang gevoetbald tot nu. Er zijn clubs hier in België die me willen, maar zolang ik geen papieren heb, kan ik niet voetballen. Ik breakdance hier nu ook samen met b-boy Samuel Revell, hij was één van de redenen dat ik naar België wou komen, ik kijk enorm hard op naar zijn team.

Ferrari

Naar de universiteit gaan zat er in Irak niet in, een diploma is daar niet belangrijk. Er zijn geen goede jobs, enkel voor hen die genoeg geld hebben. Hier in België vind ik dat wel heel belangrijk. Zonder een diploma kan je hier niet werken.

Ik wil ooit misschien wel terugkeren, als de situatie daar weer wat beter is. Nu wil ik dingen leren, vooruitgaan in het leven. Het leven in Irak is op dit moment erg moeilijk. De overheid is corrupt, ze steelt geld waarvan er geen cent bij de bevolking komt. Ze geven het aan hun kinderen, om naar het buitenland te gaan of een Ferrari te kopen. De bevolking zelf kan hen niets schelen. Er is geen eerlijkheid, geen rechtvaardigheid. Er zijn meisjes van twaalf, dertien jaar die trouwen met mannen van dertig jaar, enkel omdat hun vader geen geld heeft om nog voor hen te zorgen. Zulke dingen kunnen niet. En zolang die regering aan de macht blijft, kan de situatie in Irak nooit verbeteren.”

- Laura De Backer

“Met die regering aan de macht kan de situatie in Irak nooit verbeteren”

bottom of page